Bureaucratie

Het is inmiddels september en dat betekent helaas dat ook mijn ''vakantie'' voorbij is. Afgelopen week had ik allemaal verplichte nummers, dat wil zeggen, voorlichtingen, gesprekken en het afleveren van documenten. In Nederland had ik mijn inschrijving voor de universiteit allang afgerond, maar bij een kleine voorlichting werd vorige week medegedeeld dat ik mijn inschrijving moest gaan regelen. Vervolgens merkte ik op dat ik in Nederland toch al door die hele papierwinkel was gegaan. De reactie die ik daarop kreeg was duidelijk: Oui, mais ici, vous êtes en France. Il va falloir vous y faire. (Ja, maar hier bent u in Frankrijk. Daar kunt u maar beter aan wennen) Om dit keer mijn inschrijving te verwezenlijken moest ik eerst langs een lokaal waar allemaal ''tikmadammen'' achter tafeltjes met een computer zaten waar ieders persoonsgegevens werden opgenomen, even was ik aan de 21e eeuw ontsnapt. Of ik alle documenten bij me had? ''Nou, mevrouw, wat heeft u nodig?'' was mijn antwoord. Ze ratelde een hele lijst onzinnige zaken op, waaronder mijn geboorte akte. Vous avez tout ça? Een geboorte akte had ik nog nooit gezien, wat ik haar dan ook maar zei. Geërgerd kreeg ik terug: Ah, mais vous êtes tous pareils, eh? (Ah, jullie zijn ook allemaal 't zelfde he?). Gelukkig wist mijn moeder 'm snel bij het gemeentehuis in Heerenveen (waar ik niet meer ingeschreven sta) af te halen waarna ik het later alsnog in orde kon maken. Gelukkig ook, zijn ze in Heerenveen zo slim geweest om het gemeentestempel erop te zetten, want als ze hier ergens gek op zijn, dan zijn het wel stempels, of zoals de Fransen dat noemen des tampons. Vandaag heb ik nog pasfoto's aangeleverd waarmee ik nu echt ingeschreven sta, althans, dat hoop ik dan maar. Als het goed is, krijg ik over een paar dagen nu ook m'n studentenkaart. Maar helaas is dit niet alles. Vandaag ben ik erachter gekomen dat eigenlijk mijn hele Learning Agreement (document waarin was vastgelegd welke vakken ik zou volgen hier) de prullenbak in kan. Veel van de vakken die ik zou doen, worden in het huidige semester ineens niet meer aangeboden, waardoor ik andere keuzes moet gaan maken. Dat is geen ramp, maar wel vervelend. Nieuwe vakken worden misschien weer op zelfde tijden gegeven als de vakken die wel overblijven, wat het allemaal nog lastiger maakt. Maar het komt vast allemaal wel goed, zoals een coördinator me vandaag zei: Ne t'inquiète pas, il n'y a rien de plus normal. (Maak je niet druk, er is niks normaler [dan dat 't zo gaat]).

Verder heb ik afgelopen weekend en de dagen die daaraan vooraf gingen een paar Erasmusfeesten gehad, waar de studenten die een dergelijke uitwisseling volgen verwelkomd worden door het Strasbourgeoise nachtleven. Het waren dus een paar nachten met vooral heel weinig Fransen, en wel heel veel andere Europeanen. Bij die Erasmus feesten draaien ze tot vervelens toe remixen van ''Empire State of Mind'', waar de nadruk voortdurend ligt op If you can make it here, you can make it anywhere. De tijd zal het leren. Inmiddels hebben we met een groepje (Duitsers, Britten, een Belg, een Tsjechische en een Italiaanse) een groepswhatsapp opgericht: Les Strasmus. Een leuke combinatie tussen ''Strasbourg'' en ''Erasmus". Met de meesten van deze groep zijn we afgelopen zondag ook op stap geweest. Zondag waren alle musea gratis, dus zijn we even naar het Palais Rohan geweest (heel veel kommen en schilderijen, we waren gauw uitgekeken). 's Avonds zijn we naar de laatste lichtshow op de kathedraal geweest, waar die dag precies 1000 jaar geleden de bouw van begon. De lichtshow werd dan ook ter ere van deze mijlpaal georganiseerd de afgelopen weken.

Wat ik waarschijnlijk nog niet verteld heb, is dat de sirenes hier de hele dag doorgaan, dat wil zeggen voornamelijk ambulances. Ik woon aan een hele drukke weg (Avenue du Rhin) die 2 km verderop uit Duitsland komt (dus over de Rijn heen). Doordat er maar weinig bruggen hier over de Rijn gaan, gebruiken heel veel mensen die brug en dus de weg waaraan ik woon. Dat betekent dat het elke dag vanaf een uur of 4 helemaal klem staat, waarna er vanaf een uur of 7 weer wat doorstroming ontstaat. Maar zoals ik al zei, de ambulances rijden hier de hele dag voorlangs, en erger nog, staan vaak helemaal klem in het verkeer. Als je elke dag zoveel ambulances voorbij hoort komen, is het na een tijdje niet veel meer dan achtergrondmuziek. Tegelijk betekent het ook dat er dan ook wel eens een ongeluk gebeurt, en vandaag was ik erbij. Vlak voor 6 ging ik nog snel even op en neer naar de Leclerc voor wat schriften. Ik was snel klaar en stapte weer op de fiets terug (500-1000m). Op een groot kruispunt hoorde ik een auto hard remmen, ik schrok, keek naar links, zag een meisje nog een halve seconde op haar fiets zitten waarna ze werd gelanceerd en zeker 15 meter verderop in een hele nare kronkel op het asfalt bleef liggen. Aangereden door een auto op een zebrapad met stoplicht, misschien had ze groen, misschien ook niet. De voorruit van de auto was totaal aan flarden, evenals de fiets. Zoals ik al zei staat het hier tussen 4 en 7 helemaal klem, dus het duurde bijna een kwartier voordat er een ambulance was, die natuurlijk ook helemaal vast kwam te zitten in het verkeer, zeker nu het verkeer helemaal tot stilstand was gekomen door dit ongeluk. De ambulance kwam uiteindelijk via de stoep toch op het kruispunt terecht. Het duurde dus erg lang, terwijl het toch eigenlijk ''middenin'' de stad gebeurde. Er waren al gauw wat omstanders bij haar, dus zo dichtbij ben ik maar niet gekomen. Een triest tafereel.

Dat is het voor vandaag. Geen foto's deze ronde, hoewel er misschien nog wel wat foto's volgen de aankomende dagen, ik heb weinig geschikt materiaal, 

mais tant pis!

----------------------------------------------------------